Een ode aan de dood en het leven.
Dit gedicht heb ik geschreven in 2023, na de dood van mijn vader.
Stel dat we zouden zeggen:
Ik ben veilig en geborgen
Bij mijn vriend de dood
Stel dat de dood
De kroon op je leven is
Het allerhoogste goed
Dat bewaard wordt
Tot het laatst
In een schatkistje van goud
Hoe zou de wereld er dan uitzien?
Zouden we nog vluchten, vechten
Overheersen en bang zijn
Behandelen en overleven
Veel te oud worden zonder adequate zorg
Elkaar overtuigen
Dat hoe dan ook
Doorleven het beste is…
Nee, we gaan het schatkistje nieuwsgierig openen
De dood leren kennen
Stap voor stap, heel rustig aan
En het goede nieuws verspreiden
De dood hoort bij het leven!
Met een glimlach om de lippen
Met een hart vol zon en zee
Met bloemen om ons heen
Wordt er gedanst
En gelachen
En geproost
En voluit geleefd!
Want we gaan uiteindelijk allemaal
Naar de warme armen van de dood
Hoe zou de wereld er dan uitzien
Dat scheelt veel leed
Dat scheelt veel geld
Dat scheelt veel angst
Dat scheelt veel gedoe
Ieder moet doen wat voor hem of haar
Het beste is, maar
Ik laat me op een gegeven moment
Na een afscheidsfeestje
Met een glimlach en vertrouwen
Wiegen in de armen
Van mijn vriend de dood