Home  |  Wie  |  Aanbod  |  Inspiratie  |  Boeken  |  Links  |  Contact

Ontspannen bij pijn
Onderstaand recept komt uit 'Handboek voor klein geluk', Maria Grijpma en Inge Jager

Behoefte aan: rust, steun
Wie:    jijzelf, eventueel met een ander
Waar:    kan overal
Benodigdheden: niets
Tijdsduur:    10 minuten

Er zijn vandaag de dag allerlei manieren om met pijn om te gaan. Via de dokter kun je pijnstillers krijgen en naar een medische oorzaak laten zoeken. Via het alternatieve circuit kun je terecht komen bij bepaalde (massage)therapeuten of bij mensen die je kunnen helpen om anders met pijn om te gaan. De laatste categorie hulpverleners spreekt je vaak aan op je eigen vermogen om te herstellen.
Hoe kun je jezelf helpen bij pijnklachten?

1. Bedenk waar het pijnlijke deel van je lichaam dringend behoefte aan heeft: praten, pijn verminderen, warmte, gezelschap. Misschien kun je iets doen dat je niet eerder deed.
2. Bedenk dan waar het gezonde deel van je lichaam dringend behoefte aan heeft: praten, aanraking, creatieve vaardigheden, muziek, natuur, werk, gezelschap. Zou je daar iets aan kunnen doen? Hoe is het om je aandacht te verleggen naar dit deel van je lichaam?
3. Ga rustig zitten of liggen en adem diep in je buik.
Adem uit via je stuitje, laat je adem en de pijn via je benen wegstromen.
Doe dit ongeveer tien minuten. Stel je voor dat je helemaal schoon spoelt en dat je consequent de pijn, via je voeten, uit je lichaam af laat vloeien.
Als er iemand bij je is, kan hij of zij je voeten vasthouden, voor een nog groter effect. Je ademt dan bewust alle pijn naar je voeten.

Deze ademhalingstechniek helpt ook prima bij een pijnlijke behandeling bij de tandarts of in het ziekenhuis.

“Ik heb regelmatig last van pijn in mijn rug. Als ik de tijd neem om lekker met een kruik op de bank te gaan liggen, voel ik hoe mijn hele lichaam ontspant. De pijn is eigenlijk een signaal: Stop! En als ik op tijd luister en iets doe om de pijn te verminderen, escaleert het niet meer, zoals vroeger”. (Maria)

Lezen: ‘Heel je lichaam’, Louise Hay